I po świętach...

Nie wiem jak Wam, ale mi straszne zleciały te święta. Szczerze to nawet ich nie poczułam. W pierwsze święto koło południa przyjechał Konrad. Miał wtedy urodziny. Dałam mu prezent. Kupiłam mu rozpinaną bluzę. Posiedzieliśmy troche u mnie. Poźniej wybraliśmy się do mojej babci na kawę. Od babci wróciliśmy do mnie. Wzięłam swoje rzeczy, bo miałam u Niego spać. W drugie święto zjedliśmy śniadanie u Konrada. Na 12 pojechliśmy z Jego siostrą do Kościoła.  Po południu przyjechała Jego rodzina. Wieczorem przyszedł sąsiad i jednocześnie przyjaciel Konrada. Namówił Go na picie. Ja załatwiłam sobie, że siostra po mnie przyjedzie żeby mógł się napić. Gdy wszyscy już poszli i zostaliśmy sami poszliśmy do Jego pokoju i czekaliśmy aż Dominika po mnie przyjedzie. Konrad był już wcięty i w trakcie naszej rozmowy przyznał mi się, że parę razy sprawdzał mój telefon. Strasznie się wkurzyłam i popłakałam, bo czułam wtedy, że nie ma do mnie zaufania. Bardzo mnie przepraszał. Wiem, że jedna dziewczyna zrobiła Go w balona i pisała i spotykała się z innym. Może Mu się nie dziwie, ale i tak jest mi jest przykro. Zresztą nienawidzę jak ktoś bierze mój telefon, tym bardziej bez mojej zgody. Mimo że nic nie mam do ukrycia nie lubię tego.Przyznał się, że zrobił to 3 albo 4 razy, chociaż zapewniał mnie już wtedy, że ma do mnie zaufanie. Na szczęście wszystko sobie wyjaśniliśmy. Stwierdził, że nigdy więcej już tego zrobi i że teraz ufa mi na 100%. Mam taką nadzieję. Ja nigdy Go nie sprawdziłam, chociaz miałam dużo okazji by to zrobić. Cieszę się, że zawsze gdy coś jest nie tak między nami to zawsze ze sobą rozmawiamy i wszystko sobie wyjaśniamy. Powiedziałam Mu, że gdyby chciał sprawdzić mój telefon to ma to zrobić przy mnie i wtedy nie będę nic mówić i nie będę zła. Obiecał mi to. Zobaczymy co to będzie.

Jak Wam minęły święta? Coś nowego się wydarzyło?